A Whole New World
Door: Wouter
Blijf op de hoogte en volg Wouter
17 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Greymouth
Na een paar dagen sightseeing in Wellington was het tijd voor de overtocht naar het zuid eiland. Het is een aardige trip van 3,5 uur op de veerboot, maar het zuid eiland is het zeker waard! Je vaart de baai van Picton binnen tussen meerdere prachtige eilandgroepen, waardoor je je al snel in een Lord of the Rings scène waant. Het zuid eiland is a whole other level. Je ziet overal heuvels en bergen, en dan moet het mooiste nog komen naarmate je meer naar het zuiden trekt.
Op het zuid eiland begon ik met een paar dagen ontspannen in Nelson. Nelson is een van de steden met de meeste zonuren in Nieuw Zeeland, en dat was bij mij geen uitzondering. Het zou tot donderdag duren voor ik weer wolken zou zien!
Tot dinsdag was het 's ochtends wandelen in de heuvels rond Nelson en 's middags met een biertje bij het zwembad van het hostel (heel toepasselijk "Paradiso" genaamd). Op zondag was het blijkbaar Canadees Thanksgiving, waardoor er een enorme maaltijd geregeld werd door het hostel. Erg gezellig en een geweldig vreetfestijn.
Dinsdag stapte ik weer op de bus richting Abel Tasman National Park. Nieuw Zeeland heeft 14 National Parks, en de een is nog mooier dan de ander. Hier verbleven we aan de kust, met douchehokjes met uitzicht op de oceaan (en een strand met uitzicht op de douches). Ongelooflijk mooi, en hier werd mij de keuze voorgelegd of ik die volgende dag zou willen skydiven. Het weer zou fantastisch zijn, en de week daarna was er storm op komst. Voor ik het wist had ik mijn naam aangevinkt op de lijst.
Woensdag was de grote dag. Om 8:30 werd ik met een aantal anderen opgehaald voor de skydive. Na wat instructies en praatjes werden we een jumpsuit toegewezen en gingen we richting het vliegtuig(je) om er tien man in te proppen (ik had een springbegeleider en een eigen cameraman). Toen we op ongeveer 4,3 km waren gingen de deuren open. Er was één solospringer voor mij. Toen ik hem uit het vliegtuig zag springen realiseerde ik mij opeens hoe gestoord het is om uit een vliegtuig te springen. Veel tijd om na te denken had ik niet, want ik moest toen zelf mijn benen al uit het vliegtuig hangen. Instinctief hield ik me vast aan het vliegtuig, maar dat was dus niet de bedoeling. Mijn handen moest ik aan mijn tuig houden, en ik had niet eens door dat de cameraman al naar buiten was geklommen. Zonder waarschuwing voelde ik mijzelf voorover kantelen.
Het gevoel wat ik toen had is moeilijk te beschrijven. Van een bijna claustrofobisch vliegtuigje ging ik naar de grootste ruimte waarin ik mij ooit had bevonden: 4+ km boven de grond met niets om je heen behalve voorbij gierende lucht, terwijl er een cameraman voor je neus hangt om alles vast te leggen. Ik heb waarschijnlijk de volle 45 seconden vrije val zo hard geschreeuwd als ik kon, met wat pogingen om wat van het immense landschap op te vangen. Het was het beste en meest gestoorde gevoel ooit, en toen was het plotseling over. De parachute ging uit en het was plotseling stil. In een paar seconden was ik van 200 naar 20 km/u gegaan. Nog een paar minuten zweven lag ik weer plat op aarde. Ongelooflijk en geweldig.
Op het zuid eiland begon ik met een paar dagen ontspannen in Nelson. Nelson is een van de steden met de meeste zonuren in Nieuw Zeeland, en dat was bij mij geen uitzondering. Het zou tot donderdag duren voor ik weer wolken zou zien!
Tot dinsdag was het 's ochtends wandelen in de heuvels rond Nelson en 's middags met een biertje bij het zwembad van het hostel (heel toepasselijk "Paradiso" genaamd). Op zondag was het blijkbaar Canadees Thanksgiving, waardoor er een enorme maaltijd geregeld werd door het hostel. Erg gezellig en een geweldig vreetfestijn.
Dinsdag stapte ik weer op de bus richting Abel Tasman National Park. Nieuw Zeeland heeft 14 National Parks, en de een is nog mooier dan de ander. Hier verbleven we aan de kust, met douchehokjes met uitzicht op de oceaan (en een strand met uitzicht op de douches). Ongelooflijk mooi, en hier werd mij de keuze voorgelegd of ik die volgende dag zou willen skydiven. Het weer zou fantastisch zijn, en de week daarna was er storm op komst. Voor ik het wist had ik mijn naam aangevinkt op de lijst.
Woensdag was de grote dag. Om 8:30 werd ik met een aantal anderen opgehaald voor de skydive. Na wat instructies en praatjes werden we een jumpsuit toegewezen en gingen we richting het vliegtuig(je) om er tien man in te proppen (ik had een springbegeleider en een eigen cameraman). Toen we op ongeveer 4,3 km waren gingen de deuren open. Er was één solospringer voor mij. Toen ik hem uit het vliegtuig zag springen realiseerde ik mij opeens hoe gestoord het is om uit een vliegtuig te springen. Veel tijd om na te denken had ik niet, want ik moest toen zelf mijn benen al uit het vliegtuig hangen. Instinctief hield ik me vast aan het vliegtuig, maar dat was dus niet de bedoeling. Mijn handen moest ik aan mijn tuig houden, en ik had niet eens door dat de cameraman al naar buiten was geklommen. Zonder waarschuwing voelde ik mijzelf voorover kantelen.
Het gevoel wat ik toen had is moeilijk te beschrijven. Van een bijna claustrofobisch vliegtuigje ging ik naar de grootste ruimte waarin ik mij ooit had bevonden: 4+ km boven de grond met niets om je heen behalve voorbij gierende lucht, terwijl er een cameraman voor je neus hangt om alles vast te leggen. Ik heb waarschijnlijk de volle 45 seconden vrije val zo hard geschreeuwd als ik kon, met wat pogingen om wat van het immense landschap op te vangen. Het was het beste en meest gestoorde gevoel ooit, en toen was het plotseling over. De parachute ging uit en het was plotseling stil. In een paar seconden was ik van 200 naar 20 km/u gegaan. Nog een paar minuten zweven lag ik weer plat op aarde. Ongelooflijk en geweldig.
-
17 Oktober 2014 - 08:00
Martin:
Je bent knettergek, maar het heeft wel mooie foto's opgeleverd! -
17 Oktober 2014 - 09:12
Yara:
Wout! Klinkt echt geweldig geweldig geweldig. Leuk om je verhalen te lezen!
Geniet er van daar! -
17 Oktober 2014 - 09:40
Henk:
ik denk dat Martin gelijk heeft -
17 Oktober 2014 - 09:50
Henk:
Dit is een ervaring die je je hele leven bij je draagt. Topervaring voor een topvent. -
17 Oktober 2014 - 10:05
Jurgen:
Ziet er allemaal weer top uit. Gaaf dat je nu wel kon skydiven! -
17 Oktober 2014 - 11:17
Johnny:
Geweldig verhaal bro'. Ik wil ook een keer skydiven! Veel plezier nog met je vakantie! -
25 Oktober 2014 - 21:07
Homme En Hielkje:
Hoi wouter,
Wat leuk om jouw verhalen te lezen. Zo te zien vermaak je je prima. En je doet spectaculaire dingen. Je hebt dus geen last van hoogtevrees.
Geniet er maar goed van. Groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
